Ülkemizde 1980’li yıllarda başlayan kaynaştırma uygulamaları çerçevesinde özel gereksinimli küçük çocuklar okul öncesi sınıflara yerleştirilmektedir. 573 sayılı Kanun Hükmünde Kararname (1997) ve paralelinde çıkarılan Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği (2006) ile özel gereksinimli küçük çocukların akranları ile aynı okul öncesi kurumlara devam etmeleri ve gereksinimleri olan desteğin öncelikle okul öncesi kurumlarda sağlanması garanti altına alınmıştır. Bu yasal düzenlemeler çerçevesinde okul öncesi kurumlara devam eden özel gereksinimli küçük çocuk sayısı her geçen yıl artmaktadır.

Birçok ülkede erken çocukluk dönemindeki kaynaştırma uygulamaları sorgulanmakta, böylece kaynaştırma uygulamalarının sürekli olarak geliştirilmesi amaçlanmakta ve kaynaştırma sınıflarında çalışan öğretmenlerin yeterliliklerinden çocukların gelişimsel kazançlarına kadar kaynaştırmanın her boyutunda çalışmalar yapılarak kaynaştırmanın başarısına etki eden değişkenler belirlenmektedir. Bu yolla aynı sınıfa devam eden özel gereksinimli olan ve olmayan çocuklar için en iyi çıktıları sağlayacak kaynaştırma modelleri oluşturulmaya çalışılmaktadır. Ülkemizde ise, okul öncesi kaynaştırma konusundaki çalışmaların öğretmenlerin, anne babaların ve idarecilerin kaynaştırmaya ve özel gereksinimli çocuklara yönelik tutumlarının ve kaynaştırma hakkındaki düşüncelerinin araştırılması ile sınırlı olduğu görülmektedir. Birkaç çalışmada okul öncesi öğretmenlere kısa süreli eğitim verilerek bu eğitimin etkisi incelenmeye çalışılmış ve öğretmenlerin katıldıkları eğitim programı yönelik tutumları ile program hakkındaki görüşleri araştırılmıştır. Ancak okul öncesi kurumlara devam eden özel gereksinimli çocukların gelişimlerini inceleyen, bir başka deyişle kaynaştırmanın çocukların gelişimleri üzerinde ne gibi değişikliğe yol açtığını araştıran herhangi bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu nedenle okul öncesinde kaynaştırma uygulamalarına iki yıl süre ile katılan çocukların gelişimlerinin boylamsal olarak incelenmesini ve gelişimlerini yordayan değişkenlerin belirlenmesini amaçlayan bu proje, ülkemizde yaklaşık olarak 30 yıldır uygulanan kaynaştırmanın özel gereksinimli olan ve olmayan çocuklar için sonuçlarını belirlemeyi amaçlayan ilk çalışma olacaktır. Proje sonucunda okul öncesi kurumlara devam eden özel gereksinimli olan ve olmayan çocukların bu kurumlara devam ettikleri sürede edindikleri gelişimsel kazançlar ile bu kazançları yordayan değişkenler belirlenmiş olacaktır.

Projenin bulguları, hem okul öncesinde kaynaştırma uygulamalarının niteliğini artırmak için yapılacak iyileştirme çalışmalarına temel oluşturacak, hem de çocuklara, ailelere, öğretmenlere ve okullara ilişkin faktörlerin çocukların gelişimi üzerindeki etkilerinin belirlenmesi ile ulusal ve uluslararası alanyazına katkıda bulunmuş olacaktır.

Proje Temmuz 2015 tarihinde Hacettepe Üniversitesi’nin yürütücülüğünde, Ankara Üniversitesi ve Gazi Üniversitesi’nin işbirliğinde başlamıştır ve Temmuz 2018’de tamamlanması planlanmaktadır.